Jan Piwnik ,,Ponury''- cichociemny; legendarny dowódca oddziałów partyzanckich działających w Górach Świętokrzyskich i na Kresach Wschodnich.

Jan Piwnik ,, Ponury” (1912 – 1944)

„Powiedzcie żonie i rodzicom, że ich bardzo kochałem

I że umieram jak Polak…… I pozdrówcie Góry Świętokrzyskie.”

Legendarny dowódca zgrupowań partyzanckich;  cichociemny;  bohater ziemi świętokrzyskiej.

Całe swoje życie, zarówno w czasie pokoju jak i wojny podporządkował służbie Ojczyźnie. W latach 1935–1939 służył w Policji Państwowej. W wojnie obronnej 1939 r. dowodził kompanią Grupy Rezerwy Policyjnej. Po klęsce kampanii wrześniowej znalazł się w Wielkiej Brytanii, gdzie został wszechstronnie przeszkolony, a później zrzucony do okupowanej Polski jako cichociemny.

 Od czerwca 1942 r. dowodził II Odcinkiem wydzielonej organizacji dywersyjnej ZWZ-AK „Wachlarz”. 18 stycznia 1943 r. dowodząc grupą 16 żołnierzy AK rozbił więzienie w Pińsku,  za co został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Rok później objął funkcję szefa Kedywu w Okręgu Radomsko-Kieleckim AK. W tym samym czasie „Ponury” dowodził oddziałem partyzanckim liczący 350 podkomendnych działającym na terenie Gór  Świętokrzyskich. W 1944 r. został przydzielony do Okręgu Nowogródzkiego AK. Dowodził  VII batalionem 77. Pułku Piechoty AK, który przeprowadził kilkanaście akcji wymierzonych  w Niemców. Poległ 16 czerwca 1944 r., podczas zdobywania strażnicy granicznej, w Bohdanach pod Jewłaszami.

Oprac.  Jacek Nowicki, Piotr Sawościan